टाउको

कहिल्यै नभरिने
असन्तुष्टिको एउटा भाँडो,
मान्छे |
एक, दुई, तीन, चार,
लमक लमक लमक लमक
अघि पछि
दायाँ बायाँ
लम्कन्छ लम्कन्छ
लम्किरहन्छ |
जब सम्म भरिन्न त्यो,
र खाली खाली फुट्छ
रित्तो...!
कोलाहल,
भिड,
अत्यास्,
तिर्खा,
सपना,
आशाको एउटा त्यान्द्रो |
थोपरिएको एउटा जिन्दगी |
सकी नसकी बोकेर
संसारका टाउकाहरु
टाउकामा एउटा संसार
कैयन संसारहरु
उचालेर,
टाउको फुटुन्जेल
असन्तुष्टी बोकेर,
सन्तुष्टी खोज्दै
दौडन्छ |
एउटा टाउको,
अर्को टाउकाको
सन्तुष्टी सँग असन्तुष्ट छ |
अर्को टाउको,
अर्को टाउकाको
असन्तुष्टी सँग सन्तुष्ट छ |
असन्तुष्ट टाउकाहरु,
असन्तुष्ट मनहरु,
बिचारहरु,
इर्श्याहरु,
लालचहरु,
सबै सबै एउटा भाडा हुन् |
जो कहिल्यै भरिन्न |
मान्छे.....
एउटा असन्तुष्ट टाउको !!!

________गोपाल अर्याल_______
लेखन मिति: २०६८-०२-०३, मैतीदेवी, काठमाडौँ |

सुनकोशीहरु

अचम्मको सहनशिलता,

अचम्मको धैरता,

वर्षौं देखि अटल,

उत्तानो परेर लमतन्न

पसारिएको छ चट्टान,

र पसारिएका छन् चट्टानहरु !

रातदिन नभनी

सम्भोगमा व्यस्त छ सुनकोशी

र व्यस्त छन् सुनकोशीहरु !

कयौँ भ्रुणहरु गुमाए

सुखको के कुरा

दुख साटासाट गर्दै

सँगै युगौँ बिताई सक्दा पनि

बाझै रहेका सुनकोशीहरु

र चट्टानहरु

मान्छेहरुले अलिकति मात्र पनि

ध्यान दिईदिए

कति बिजुली सन्तान हुदाहुँन् तिनका ||

______________गोपाल अर्याल____________

लेखन मिति: २०६९-०६-२४, स्वयम्भु, काठमाडौँ !