दुरी

_____________________गोपाल अर्याल

सभ्यतालाई लात मारेर
निर्वस्त्र, नांगिएको
तिम्रो तस्विर,
नसाको जोस् मा
असिमित बेग मा
सडकैसडक
दौडिएको तिम्रो जिन्दगी ,
अस्तित्व गुमाएको
पछाडी फर्किएको तिम्रो मुहार
मानव सभ्यताको
कसरी हुनसक्छ ?
जबकी वर्षौ वर्ष सम्म
स्वार्थ, इर्ष्या र लालचमा
कुहिएर डुंगडुंग्ति गन्हाएको
तिम्रो मन
उदार हुनै सक्दैन |
मानवीय मन हुनै सक्दैन |
अरबौँ मनहरुको बिचमा
एउटा मात्र पनि
मन नअटाउने
तिम्रो विचार
खुल्ला हुनै सक्दैन |
तिम्रो संकुचित विचार भित्र
मेरो मन, उसको मन
मानव मुटु, मानव विचार
र अस्तित्व
केवल सुन्य हुनेछ ,
अर्थहीन हुनेछ |
हामी रुँदा तिमी हाँस्नेछौ
खुसीले !
हामी हाँस्दा तिमी रुनेछौ
इर्ष्याले !
तिम्रो पिडा हाम्रो हर्ष मा
तिम्रो हर्ष हाम्रो पिडामा
नजिक
तर पनि धेरै टाढा
हामी बिचको दुरी ||
_______________________
लेखन मिति: २०६२-०५-२०
झापा, नेपाल