ओहो मान्छे !
ऊ अचानक चिच्यायो
रमायो
र हाँस्यो !
मलाई पनि हाँस्न मन लागेको थियो
उसको भ्रम र मुर्खता देखेर
मैले त दैत्य देखेँ
खोई उसले कहाँ देख्यो मान्छे !
मैले सुनेको थिएँ
इतिहाँस
मेरो वंश हत्याको
म डराएँ !
मैले भनिन छु यसलाई
यी दैत्यहरु बारे
एक जुग सँगै उभिदा पनि,
ऊ अझै यिनीहरुलाई
मान्छे भन्दो रहेछ !
डरले
मेरो सरीर काँप्यो
सरिरका पातहरु झरे
म नाङ्गिएँ !
म भाग्न चाहन्थे |
आज पहिलो पटक
मलाई सृस्टिकर्ता सँग रिस उठ्यो
मेरो खुट्टा जमिनमा गाडिदिएकोमा
मलाई खेद भयो
वृक्ष भएर जन्मनु परेकोमा |
म भाग्न सकिन
अनि तुरुन्तै उनीहरुले मलाई
एउटा लासमा परिवर्तन गरिदिए !____________गोपाल अर्याल________
२/१२/२०१३
No comments:
Post a Comment